Kaveh House
آپارتمان کاوه
- Type: Renovation, Residential
- Status: Completed
- Scale: Small
- Date: 2013
- Location: Andarzgoo, Tehran
- Lead Architects: Behzad Heidari, Shirin Samadian
- Design Team: Saloumeh Mohamadi
- Photographs : Hossein Farahani, Mehrdad Emrani
- Structure: Jalal-al-din Sajadian
- Construction: Mohammadreza Kazemi
- Mechanical Consultant: Arash Mojabi
- Electrical Cosultant: Mehdi Ghandilzadeh
- Area: 1400m²
- نوع: بازسازی, مسکونی
- وضعیت: پایان یافته
- اندازه: کوچک
- تاریخ: 1392
- محل اجرا: تهران، اندرزگو
- معماران ارشد: بهزاد حیدری، شیرین صمدیان
- تیم طراحی: سالومه محمدی
- عکاس: حسین فراهانی، مهرداد عمرانی
- سازه: جلال‌الدین سجادیان
- اجرا: محمدرضا کاظمی
- تاسیسات مکانیکی: آرش مجابی
- تاسیسات الکتریکی: مهدی قندیل‌زاده
- مساحت: 1400 مترمربع
This work is an example of preserving valuable buildings in Tehran while the majority of development usually consists of breaking down old buildings to produce a new residence.
The first step was to design integrated plans to create more open and livable spaces. The most problem of darkness was in the middle of the plan caused by the length of the built area. The main concept of design was inserting light and color inside the building and this was achieved by a skylight above a void as the core of the house. Other living areas are arranged around this core.
Façade's design and materials indicate the Iranian traditional architecture with some differences in detail to make it compatible with today’s life. Brickworks in North Façade was designed to shape the curved form of entrance, by a closer look you see glass openings come along the bricks which remind the water flowing in the sand to create a sense of local nature.
در روند ساخت و ساز های اخیر شهر تهران شاهد تخریب گسترده خانه های قدیمی و جایگزینی آنها با آپارتمان ها هستیم، در این میان بسیاری از خانه های ارزشمند و قابل بازسازی مشاهده می شود که بدون توجه به کیفیت های فضایی و نوع زندگی جاری در آنها، تنها در جهت منافع اقتصادی تخریب می شوند.
در روند طراحی پروژه ابتدا بررسی ها و تحلیل های اولیه صورت گرفت تا بر اساس پتانسیل های بنا و با توجه به کمبود های ساختمان قبلی بتوان طرح مناسبی ارائه داد . بیشترین معضل ساختمان در حالت قبل از بازسازی، نورگیری در بخش مرکزی ساختمان بود که با توجه به عمق توده ساخته شده نورگیری از شمال و جنوب کافی نبود. با وجود نورگیر مرکزی که در ساختمان قبلی وجود داشت به دلیل جای گیری نامناسب فضاهای زندگی امکان استفاده از آن وجود نداشت. بنابراین پلان طبقات به طور کلی تغییر کرد و از اول طراحی شد. این معضل نورگیری در زیرزمین نیز دیده می شد.
ایده اولیه طراحی بر مبنای ایجاد فضای ارتباطی حول نورگیر مرکزی است که نور را به مرکز ساختمان هدایت می کند. این فضای ارتباطی علاوه بر برقراری ارتباط فضاها در طبقه همکف، ارتباط عمودی بین دو طبقه واحد دوبلکس را نیز فراهم می کند و به عنوان قلب ساختمان نور و رنگ را در زندگی روزمره ساکنین جاری می کند. فضاهای اصلی پلان طبقه دوم در اطراف نورگیر مرکزی قرار گرفته اند و در حقیقت این نورگیر در وسط حیاط مرکزی این واحد است.
در بازسازی نمای شمالی ترکیب احجام سخت و نرم مد نظر قرار گرفته است . احجام دو سمت ورودی حفظ شده و سایر نما در هماهنگی با این دو ستون عمودی طراحی شد. لایه نرم به صورت پوسته یکپارچه چوبی که از طرفی نقش جان پناه و از طرفی نقش سایبان را ایفا می کند در بین احجام سخت جای گرفت. در انتخاب مصالح نیز همنشینی آب و خاک در کنار هم، ایده اصلی طراحی است. در طراحی نمای جنوبی سلسله مراتب فضای باز و نیم باز و بسته سبب ایجاد دو لایه در نما شد که لایه بیرونی با مصالح سخت آجر و فلز از لایه داخلی که با مصالح چوبی پوشیده شده است محافظت می کند.
